Maar niet alleen wij waren enthousiast over de geslaagde avond. Ook jurylid Sijtze van der Hoek en wethouder Maria le Roy waren tevreden.
Na de optredens en het afwerken van de juryrapporten gaf Sijtze van der Hoek een toelichting.
“Ik vind het zo bijzonder dat we hier toch weer met z’n allen zijn. Twee jaar geleden dachten wij dat zoiets nooit meer zou gebeuren. Dat de wereld er zo erg voor stond,” begon hij, “In die periode (corona) kregen veel korpsen een flinke opdonder. Je moest voor een tijdje anderhalve meter uit elkaar zitten en, ik heb het zelf ook meegemaakt, sommige korpsen waren te groot dus je had dan de ene helft van het korps die hun repetitie voor de pauze hadden en de andere helft repeteerde na de pauze.” Het blijft onwerkelijk, de periode die wij hebben meegemaakt. Een pandemie die weinig mensen hadden verwacht en zoveel families en ook muziekverenigingen heeft getroffen.
Ongeveer halverwege zijn toelichting benoemde Sijtze dat muziekverenigingen allemaal kampen met hetzelfde probleem: een afnemend ledental. Mensen verliezen de aandacht of hebben geen tijd en jeugd zijn liever aan het voetballen. “Geef de jeugd de kans om bij het seniorenorkest te mogen, dat is leuk. Zo hou je ze het beste vast!”
Na afloop mocht ik Sijtze interviewen over de avond. Ik vroeg heb vrijwel gelijk of het Smallingerland Festival anders is dan andere festivals. “Nee, dat denk ik niet. Alle festivals zijn korpsen die zichzelf aanmelden en die spelen dan het programma en er zit iemand schrijvend te jureren. Maar je hebt ook veel festivals die er een soort mini concours van maken waardoor korpsen het gevoel hebben dat zij worden vergeleken, dat is hier niet zo. En dat vind ik ook sterk. Want je hebt ook vaak op festivals dat je een beker moet weggeven, en moet jij je voorstellen, dat was vandaag ook zo, er zijn veel korpsen die in verschillende divisies spelen, maar het kan zo zijn dat de vijfde divisie er met de beker vandoor gaat terwijl de andere in de eerste divisie speelt. Puur omdat dat optreden gewoon interessanter was. Verliezen is eigenlijk gewoon altijd onzin. En dat dit geen optie is bij het Smallingerland Festival vind ik nou zo mooi.”
Tijdens de optredens zat Sijtze achter zijn tafel, op een verhoging, juryrapporten te schrijven. “Wat ik eigenlijk bij bijna elk korps heb opgeschreven is dat zij heel vaak vanuit het luide denken, en niet vanuit het zacht. Net zoals de hele wereld eigenlijk doet. Alles moet altijd meer, meer, meer. Ik merk dus ook dat dirigenten vaak alles nog luider dan luid willen hebben. Maar dan is de tube leeg en beginnen ze er in te knijpen en dan wordt het uiteindelijk minder. Dan gaat het uiteindelijk ten koste van alles. Dus waardeer ook de kleine dingen,” dat wilde hij meegeven.
Een saaie avond was het zeker niet. Een paar momenten sprongen er dan ook echt uit voor Sijtze. “Wat mij vanavond opviel was dat ik heel erg muzikaal verrast was. Zo had je bijvoorbeeld de brassband die door de zaal ging staan en begon te zingen. Crescendo B had heel mooi slagwerk en er zaten hele mooie solo’s tussen.”
“Ik heb hiervoor met verschillende dirigenten gepraat. Ik hoorde bijvoorbeeld dat het zo moeilijk was om Jeduthun in de lucht te houden omdat ze zoveel leden zijn kwijtgeraakt. Zo moest iemand z’n vrouw meespelen op de klarinet terwijl een klarinet helemaal niet in de fanfare zit. Maar dat het zo mooi ging bij alle korpsen, dat er zo’n drive in zat. Dat heeft mij verrast.”
Na het gesprek met Sijtze sprak ik ook nog even met wethouder Cultuur in Smallingerland, Maria le Roy.
“Vanavond was voor mij een heel bijzondere avond omdat je alle korpsen van Smallingerland bij elkaar hebt. Het is niet een concours ofzo. Nee, het zijn gewoon allemaal mensen die doen wat zij het beste kunnen en dat is samen spelen. Dat vind ik heel bijzonder om te zien, dat dwars door de samenleving heen iedereen zo mooi samen muziek kan maken. Met elkaar,” zei Maria le Roy.
“Dat iedereen dat met enorm veel inzet en enthousiasme doet dat betekent enorm veel voor mij. Dat doet mij goed.” Ook zij heeft van de avond genoten en een goeie portie kippenvel gehad.
Namens heel Apollo-Foarút danken wij alle liefhebbers die naar Oudega zijn gekomen om te luisteren. Ook willen wij alle deelnemende muziekverenigingen bedanken voor jullie inzet en Crescendo ontzettend bedankt voor het uitlenen van jullie slagwerk!
En wat is het Smallingerland Festival nou zonder een jurylid, Sijtze van der Hoek, en een mooi openingswoord van wethouder Maria le Roy. Heel erg bedankt voor jullie bijdrage aan deze fantastische avond!
🖊️Froukje Faber
